រៀង៖ កំពូលមេធាវីគ្មានពីរលើលោក!!

មេធាវី ម្នាក់មានទិញស៊ីការ (cigar) ដ៏ថ្លៃមួយប្រអប់ បន្ទាប់មកគាត់ក៏ទិញធានារ៉ាប់រងសំរាប់ស៊ីការរបស់គាត់ ដែលក្នុងនោះមានធានារ៉ាប់រងអគ្គិភ័យ។ ក្នុងមួយខែក្រោយមក គាត់បានជក់ស៊ីការនោះរហូតទាល់តែអស់។ គាត់ក៏ទៅទាមទារលុយធានារ៉ាប់រងពីក្រុមហ៊ុន ព្រោះស៊ីការរបស់គាត់បានឆេះអស់គ្មានសល់។

ក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រងមិនព្រមព្រោះថា គាត់បានដុតបារីនេះជក់ខ្លួនឯង។

មេធាវីនេះក៏ប្តឹងទៅតុលាការ។

តុលាការបានចេញសាលក្រមអោយមេធាវីនោះឈ្នះ ដោយតំរូវអោយក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រងសងលុយលោកមេធាវី នូវទឹកប្រាក់ចំនួន ១៥០០០ ដុល្លារ។ តុលាការពន្យល់ថា ក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រងបានយល់ព្រមធានាស៊ីការរបស់មេធាវីពីការឆេះ ដោយមិនមានបញ្ជាក់អំពីមូលហេតុជាពិសេសណាមួយ ដែលបណ្តាលអោយឆេះឡើយ។

ក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រងមិនចង់មានរឿងវែងឆ្ងាយច្រើន ក៏យល់ព្រមបង់ប្រាក់ពិន័យនេះ។

បន្ទាប់ពីលោកមេធាវីនោះ ទទួលបានលុយសំនង ក្រុមហ៊ុនធានារ៉ាប់រងក៏ប្តឹងតគាត់វិញ ពីបទបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្តិដែលត្រូវបានធានា។ លោកមេធាវី ត្រូវបានគេរកឃើញទោសពីបទដុតស៊ីការ ដែលធានាដោយក្រុមហ៊ុនធានា ដោយចេតនា។ ដូច្នេះតុលាការពិន័យគាត់ជាប្រាក់ ២៤០០០ដុល្លារ និងដាក់គុក២ឆ្នាំ។ !!!!

ប៉ោមមាស

ប៉ោមមាស

កាលពី ព្រេងនាយមានព្រះចៅអធិរាជមួយអង្គ។ ជា ព្រះចៅអធិរាជដែលមិនល្អ មិនអាក្រក់ ប៉ុន្តែជា ព្រះចៅអធិរាជ ដែលមហាគំរិះបំផុត ហើយពូកែអផ្សុកបំផុត។

ថ្ងៃ គាត់ចង់កំសាន្តកែអផ្សុក ដោយគាត់បញ្ជូនអ្នកនាំពាក្យរបស់គាត់ទៅកាន់គ្រប់ទិសទីទាំងអស់ ទាំងទីក្រុងតូច ធំ និង ជនបទ ឲ្យប្រកាសថា

“បើនរណាអាចនិយាយរឿងដែលព្រះរាជាមិនជឿ បាន អ្នកនោះនឹងទទួលបានផ្លែប៉ោមមាស។”

បន្ទាប់មក មានមនុស្សម្នាជាច្រើន មកពីគ្រប់ទិសទី ទីក្រុងតូចធំ និង ស្រុកស្រែចំការ។ មានទាំងព្រះអង្គម្ចាស់ អភិជន អ្នកជំនួញ និងអ្នកស្រែ។ ខ្លះជិះសេះមក ខ្លះជិះរទេះ ខ្លះដើរមក ដោយម្នាក់ៗសង្ឃឹមថានឹងទទួលបានផ្លែប៉ោមមាស សំរាប់រឿងនិទានរបស់ខ្លួន។

តែគ្មាន រឿងរបស់ព្រះអង្គម្ខាស់ណាមួយ របស់សេដ្ឋីណាម្នាក់ របស់អ្នកជំនួញណាម្នាក់ របស់អ្នកស្រែណាម្នាក់ដែលស្តេចមិនជឿឡើយ។ បើទោះជាស្តេចមិនចង់ជឿរឿងខ្លះក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែនិយាយថា ជឿដែរព្រោះគាត់មិនចង់ឲ្យផ្លែប៉ោមមាសនោះទៅគេ។ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ស្តេចបានស្តាប់គេនិទានរឿងប្លែកៗ។ ដូច្នេះគាត់លែងអផ្សុកទៀតហើយ។

ល្ងាចមួយ មានបុរសក្ររហេមរហាមម្នាក់បានមកដល់រាជវាំង។ គាត់កាន់ល្អីធំមួយនៅនឹងដៃ។

អ្នកយាមទ្វារសួរថា “តើអ្នកឯងមករកអ្វី?”

បុរសនោះតបថា “ខ្ញុំមកនិទានរឿងដែលស្តេចមិនជឿ។”

បន្ទាប់មកអ្នកយាមក៏នាំបុរសនោះទៅជួបស្តេច។

ស្តេចបង្គាប់ថា “ចូរឯងនិយាយរឿងដែលឯងចង់និយាយប្រាប់យើងនោះមក”

បុរសនោះ តបថា “សូមឲ្យព្រះអង្គមានព្រះជន្មយឺនយូរ។ ខ្ញុំមកនេះមករកប្រាក់របស់ខ្ញុំ។ ព្រះអង្គជំពាក់ខ្ញុំ នូវមាសមួយល្អីនេះ។”

ស្តេចតបថា “ផ្តេសផ្តាស! មិនអាចទេ! អ្នកឯងកុហកអញ! អញមិនជឿឯងជាដាច់ខាត!”

បុរសនោះតបថា”អញ្ចឹងបើព្រះអង្គមិនជឿ សូមព្រះអង្គប្រគល់ប៉ោមមាសនោះមកទូលបង្គំមក”

ស្តេចភ្ញាក់ ខ្លួនរួច កែសំដីថា “ទេ ទេ អ្នកឯងមិនកុហកទេ…”

បុរសនោះតបថា “អញ្ចឹងបើទូលបង្គំមិនកុហកទេ សូមព្រះអង្គសងមាសមួយល្អីមកទូលបង្គំមក”។

ទីបំផុតស្តេចដាច់ចិត្តប្រគល់ប៉ោមមាសទៅបុរសនោះវិញ៕

បុរសលោភលន់ និងបុរសច្រណែន បុរស ពីរនាក់ដែលនៅជិតគ្នា បាននាំគ្នាមកបន់ស្រន់មុខព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឲ្យសម្រេចបំណងប្រាថ្នារបស់គេ។ បុរសម្នាក់ពោរពេញដោយចិត្តលោភលន់ចង់បានលើសគេតែឯង ឯម្នាក់ទៀតពោរពេញដោយចិត្តច្រណែនខ្លាចគេបានល្អជាងខ្លួន។ ដោយដឹងពីគំនិតអាក្រក់របស់ពួកគេ ព្រះជាម្ចាស់បានយល់ព្រមតាមសំណើររបស់ពួកគេ ក្រោមលក្ខខ័ណ្ឌថា បើម្នាក់ទទួលបានអ្វីមួយ ម្នាក់ទៀតនឹងទទួលបានលើសនោះពីរដង។ បុរសលោភលន់បានសុំព្រះជាម្ចាស់ ឲ្យផ្តល់ឲ្យគាត់នូវមាសមួយឃ្លាំងធំ។ គ្រាន់តែនិយាយចប់ភ្លាម គាត់ក៏ទទួលបានមាសមួយឃ្លាំងភ្លាម តែគាត់សប្បាយចិត្តមិនបានប៉ុន្មានផង គាត់ក៏សោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំងដោយដឹងថាបុរសមួយទៀតទទួលបានមាសពីរ ឃ្លាំង។ បន្ទាប់មក ក៏ដល់វេនរបស់បុរសច្រណែន គាត់កំពុងគិតរកវិធីណាកុំឲ្យបុរសលោភលន់បានសោយសុខមាសរបស់គាត់ ឲ្យសោះ។ គាត់ក៏បានសុំឲ្យព្រះជាម្ចាស់ខ្វះភ្នែកគាត់ម្ខាង ដែលមានន័យថា បុរសលោភលន់នឹងខ្វាក់ភ្នែកទាំងសងខាង។ មូលន័យ៖ ប្រព្រឹត្តអបាយមុខ នឹងទទួលរងទារុណកម្ម (ធ្វើអាក្រក់បានអាក្រក់)

រឿងនិទាន៖ អាទិទេពដង្កូវនាង

ប្រវត្តិនៃសត្វដង្កូវនាងសូត្រ មានរឿងដំណាលថា ក្នុងសម័យបុរាណដ៏យូរលង់មកមានបុរសម្នាក់បានចាកចេញពីផ្ទះធ្វើ ដំណើរផ្សងព្រេងទៅរកស៊ីនៅស្រុកឆ្ងាយ ហើយទុកចោលកូនស្រីមានរូបសម្ផស្សស្អាត និងសេះមួយក្បាលនៅចាំផ្ទះ។ នៅ ពេលឪពុកមិននៅផ្ទះ កូនស្រីបុរសនោះតែងតែយកស្មៅឲ្យសេះស៊ី ឬឃ្វាលសេះជា រៀងរាល់ថ្ងៃ។ នៅវេលាថ្ងៃមួយ កូនស្រីរូបនោះមានសេចក្តីនឹករលឹកដល់ឪពុកយ៉ាងខ្លាំង ហើយបាននិយាយទៅកាន់សេះនោះថា « សេះអើយសេះ! បើអ្នកអាចនាំឪពុកខ្ញុំត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ខ្ញុំនឹងរៀបការធ្វើជាប្រពន្ធរបស់អ្នក »។ ក្រោយពេលស្តាប់ពាក្យសម្តីម្ចាស់ស្រីដែលជានារីរូបស្អាតនោះ សេះ មានសេចក្តីរំភើបយ៉ាងខ្លាំង ក៏គ្រវីកន្ទុយ ហើយងក់ក្បាល។ ក្រោយពេលស៊ីស្មៅ ឆ្អែត សេះបានបោលផាយចេញទៅយ៉ាងលឿន។ សេះបានរត់អស់រយៈពេលជាច្រើនយប់ថ្ងៃ ទីបំផុតបានរកឃើញទីកន្លែងដែលឪពុកកូនស្រីនោះរស់នៅ។ ក្រោយពេល បានឃើញសេះរបស់ខ្លួន ដែលបានរត់ពីភូមិកំណើតដីរាប់ពាន់គីឡូម៉ែត្រធ្វើឲ្យឪពុកកូនស្រីនោះ មានសេចក្តីរីករាយ និងរំភើប យ៉ាងខ្លាំង។ បុរសជាម្ចាស់សេះបានឲ្យ ចំណី និងទឹកដល់សេះ ហើយជិះមើល ទេសភាពកម្សាន្ត។ ទោះបីជាយ៉ាងណា សេះនោះមិនបានចេញដំណើរទៅណាឡើយ ក្រៅពីសម្លឹងទៅទិសដៅ ដែលសេះបានធ្វើដំណើរមកជាច្រើនលើកច្រើនសា។ បុរសជាឪពុកកូនស្រីនោះមានសេចក្តីភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងពេលឃើញអា ការៈសេះដូច្នេះ។

គាត់បានមានមន្ទិលសង្ស័យដោយសញ្ជឹងគិតថា តើមានអ្វីបានកើតឡើងនៅឯភូមិ កំណើត ព្រោះសេះនោះបានសម្តែងឥរិយាបថយ៉ាងចម្លែកបែបនេះ?។ ហេតុនេះគាត់បានឡើងជិះសេះវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញយ៉ាងប្រញាប់ ប្រញាល់។ ពេលមកដល់ ផ្ទះភូមិកំណើត គាត់បានរកឃើញថា មិនមានរៀងហេតុអ្វីកើតឡើងទេ ប៉ុន្តែបានដឹងថាកូនស្រីរបស់គាត់មានសេចក្តីនឹករឭកចំពោះឪពុក។ សេះបានយល់ពីអារម្មណ៍ពីមនុស្សដែលជាម្ចាស់ ក៏បញ្ជិះម្ចាស់ក្នុងអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយ។ ឪពុកកូនស្រី នោះមិនយល់ដឹងពីពាក្យនិយាយសន្យារបស់កូនស្រីជាមួយសេះឡើយ ហើយក៏ បានយកស្មៅមកឲ្យសេះស៊ី ប៉ុន្តែសេះមិន ស៊ីស្មៅទេ។ ស្របពេលគ្នានោះ កូនស្រីក៏ ដើរកាត់ក្រោលសេះ សេះបានសម្តែងកាយវិការរីករាយគោះជើង ទន្ទ្រាំដី និងសម្តែង ធ្វើទឹកមុខយ៉ាងចម្លែក។ ដោយសេចក្តីភ្ញាក់ផ្អើល ឪពុកបានសាកសួរកូនស្រី តើមាន រឿងអ្វីបានកើតឡើង?។ កូនស្រីនោះបាននិយាយប្រាប់រឿងពិតថា នាងគ្រាន់តែ និយាយលេងជាមួយសេះ កាលពីពេលមុន នៅពេលដែលនាងនឹកឪពុកពេក។ ឪពុក នាងមានកំហឹងខ្លាំង ហើយបាននិយាយថា « នេះគឺជារឿងគួរឲ្យខ្មាស់អៀនណាស់ ហេតុនេះមិនត្រូវនិយាយប្រាប់នរណាឲ្យដឹងអំពីរឿងនេះឡើយ »។ ទោះបីជាបុរស នោះស្រឡាញ់សេះក្តី ក៏គាត់មិនចង់បានកូនប្រសារជាសត្វសេះដែរ។ ហេតុនេះគាត់ក៏បាញ់សម្លាប់សេះនោះជាមួយផ្លែព្រួញរបស់គាត់ ហើយព្រលាត់ស្បែកសេះហាលថ្ងៃទុកឲ្យស្ងួត។ នៅថ្ងៃមួយឪពុកបានចេញ ដំណើរទៅស្រុកឆ្ងាយទៀត។ នៅពេលកូនស្រីកំពុងលេងជាមួយក្មេងស្រីនៅក្នុងភូមិ កូនស្រីបានឃើញស្បែកសេះ ដែលឪពុក បានដាក់ហាលនៅទីធ្លា នាងមានកំហឹង យ៉ាងខ្លាំង ហើយស្ទុះទៅទាត់ស្បែក សេះ ដែលហាលនោះ ដោយនិយាយថា « អ្នក ឯងចង្រៃណាស់! អ្នកឯងយល់សប្តិទាំងថ្ងៃចង់រៀបការជាមួយមនុស្សផង! » ទើប ត្រូវស្លាប់ខ្លួនបែបនេះ!។ និយាយមិនទាន់ ចប់ផង ស្បែកសេះនោះបានហើរមករុំត្រសោបខ្លួនកូនស្រីនោះជិត។ ស្របពេល គ្នានោះមានខ្យល់ព្យុះយ៉ាងខ្លាំង ហើយក៏កួចកូនស្រីនោះឡើងទៅលើអាកាសបាត់។

ក្មេងស្រីក្នុងភូមិឯទៀតបានឃើញ ហើយ មានសេចក្តីភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង ដែលមិនអាចជួយសង្គ្រោះកូនស្រីរបស់បុរសនោះបាន។ មនុស្សម្នានៅក្នុងភូមិកុលសម្ព័ន្ធទាំងមូលបានស្វែងរកអស់រយៈពេលជា ច្រើនថ្ងៃ ហើយចុងក្រោយបានឃើញកូនស្រីនោះរុំជាប់ជាមួយស្បែកសេះ ទើរនៅ លើមែកដើមឈើដ៏ធំមួយ។ រូបរាងកាយបានក្លាយជាដង្កូវមួយមានដងខ្លួនវែងមាន ក្បាលដូចសត្វសេះ។ នាងបានបង្ហូរចេញពីមាត់នូវសរសៃរឆ្មារៗពណ៌ស។ មនុស្សម្នាបានមកមើលពីរឿងចម្លែកនូវសរសៃរអំបោះឆ្មារៗពណ៌សដែល រសាត់ចេញពីមាត់កូនស្រី ហើយបានហៅថា « ឆាន » (ដង្កូវសូត្រ) ដែលជាសរសៃរសូត្ររុំព័ទ្ធខ្លួនឯងបានចេញពីមាត់ដង្កូវ។ ដើមឈើ នោះត្រូវបានដាក់ឈ្មោះថា « សាង » (ដើមមន)។

នេះជារឿងនិទានពីប្រវត្តិសត្វដង្កូវនាង សូត្រ ហើយកូនស្រីរូបនោះក៏បានក្លាយជា អាទិទេពដង្ហូវនាង។ បន្ទាប់ព្រះឥន្ទ្រ ហុងទីបានបង្ក្រាប ឈីយូ កូនស្រីដង្កូវនាងបានបញ្ចេញសរសៃរសូត្រ ដើម្បីបង្ហាញព្រះឥន្ទ្រ ហុងទី ដើម្បីអបអរសាទរពីជ័យជម្នះ៕

Pages

Download Free