ច្បាប់ព្រះបន្ទូលចែង

ច្បាប់ព្រះបន្ទូលចែង
បទកាកគតិ

ទើបចែងជាច្បាប់ ទូន្មានមហាគាប់ តែងជានិទាន

តាមដោយគន្លង ព្រេងព្រឹទ្ធបុរាណ ប្រាជ្ញលោកនិទាន

ប្រដៅបុត្រភ្ងា ។

ហៃកូនពន្លក ស្ងួនអើយបាយក បណ្ដាំបិតា

ជីពុកនេះចាស់ ឥតអ្វីឲ្យបា ស្ងួនអើយរក្សា

ពាក្យជីពុកនៅ ។

ឱកូនកំសត់ រៀនឱនរៀនអត់ រៀនគិតក្នុងក្រៅ

រៀនឱនលំទោន កុំឲ្យអាសៅ – ហ្មងដល់ខ្លួនចៅ

កើតដល់ជនក ។

ដឹងឆ្លើយត្បិតដង កូនសោតរែងឆ្គង ដ្បិតតែអាពុក

ទ្រព្យគង់ដ្បិតស្រី ចេះរៀបដាក់ទុក ប្រះដេកឆាប់លក់

ដ្បិតឥតបើគិត ។

ចំណងទាំងឡាយ ១ កិច្ចកលដោះស្រាយ ដ្បិតតែគំនិត

ដឹងកិច្ចដឹងកល ដឹងឆ្ងាយដឹងជិត ដូចកល់កាំបិត

កាប់ឆ្កាទំលាយ ។

ល្មមទៅល្មមខាន ល្មមដើរបំពាន កុំគិតត្រង់ឆ្ងាយ

ល្មមឈប់បង្អង់ ល្មមខាននៅអាយ ក្ដីក្រកុំស្ដាយ

ក្ដីងាយកុំធ្វេស ។

សូវដើរកុំដេក សូវថប់កុំត្រេក សេចក្ដីប្រហែស

សូវខានកុំពារ ចចើងចចេស សូវចូលកុំចៀស

វាសរួចសឹមគូរ ។

លឿនកុំបំបោល ពាក្យព្រេងកុំចោល ខឹងកុំរទូរ

ស្រាយចេញឲ្យឆាប់ កុំឲ្យទុកយូរ សេចក្ដីនោះធូរ

នឹងដឹងខុស ត្រូវ ។

ដេកកុំដំងើច គេក្រកុំសើច គេភ័យកុំព្យូហ៍

ទោះខឹងប៉ុន្មាន ធ្វើឋានឲ្យគួរ តឹងគិតឲ្យធូរ

យូរគិតឲ្យឆាប់ ។

សេចក្ដីសំរុង ពាក្យដើមពាក្យចុង ប្រកាន់ឲ្យខ្ជាប់

សូវនឿយឯខ្លួន កុំឲ្យបង់ទ្រព្យ សូវបង់ក្ដីគាប់

កុំឲ្យខ្លួនស្លាប់ ។

សូវស្លាប់ទៅជា កុំបង់ធម្មា ឥរិយាសីលគាប់

ឲ្យគិតជញ្ជឹង រំពឹងឲ្យសព្វ ពាក្យស្លែងកុំស្អប់

ពាក្យគាប់ឲ្យយក ។

ចង់ដូងឲ្យទុក្ខ២ ចង់បានក្ដីសុខ ឲ្យស្វែងដើររក

ឃើញច្បាប់ធម៌ផង ឲ្យយកខ្លួនជ្រក ក្ដីសោកមម៉ោក

ឲ្យចៀសចេញឆ្ងាយ ។

កូនអើយលោកិយ នេះឲ្យរៀនក្ដី រៀនច្បាប់ទាំងឡាយ

រៀនទាំងសំដី កុំបីរាយមាយ ក្ដីក្រក្ដីងាយ

ក្ដីគួរក្ដីសម ។

ឱកូនពុំងា ធម្មតាអ្នកជា រៀនថែរៀនទាំ

រៀនដាក់រៀនទុក រៀនរៀបរៀនចំ រៀនរកសន្សំ

លក់ចេញទិញចូល ។

មួយសោតឯច្បាប់ បើបាមានទ្រព្យ មនុស្សផងមកមូល

ពឹងពាក់បាណា បាយកប្រមូល សន្សំផ្សំចូល

យកមកជាគ្នា ។
កូនអើយឯម្លប់ មនុស្សចូលឈប់ សម្រាន្តអាត្មា

ព្រោះឈើមានម្លប់ ត្រសុំសាខា ម្ដេចឡើយប្រែជា

ក្ដៅជ្រកពុំបាន ។

មនុស្សផងរម្លង រកម្លប់ទៀតហោង ចូលចតសម្រាន្ត

ម្លប់នេះត្រជាក់ ត្រសាក់ក្សេមក្សាន្ត មនុស្សផងចូលថ្កាន

មិនមានហៅអាក់ ។

ឧបមាដូចទឹក ជ្រាលជ្រៅពន្លឹក ជាទីសំណាក់

មច្ឆាទាំងឡាយ ចេញចូលពឹងពាក់ ព្រោះទឹកត្រជាក់

មិនមានហ្មងសៅ ។

ពុំដឹងឡើយឯ ទឹកម្ដេចមកបែរ ប្រែទៅជាក្ដៅ

មច្ឆាទាំងឡាយ ព្រាត់ព្រាយរត់ទៅ រកទឹកទៀតនៅ

សំណាក់អាត្មា ។

កូនអើយបើច្នោះ អសារកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ត្រូវត្រង់ខ្លួនបា

ព្រៀងលានទាំងឡាយ គេនឹងនិទ្ទា ដំនៀលដៀលថា

បាឯងពុំចេះ ។

អ័ប្បឥតប្រាជ្ញ អ័ប្បទាំងឥរិយា យោបល់ចំណេះ

អ័ប្បទាំងមារយាទ អ័ប្បទាំងដម្រិះ ដ្បិតបាឯងនេះ

ពុំចេះរក្សា ។

គួរនាដូចទឹក កូនអើយបើល្គឹក ពុំមានមច្ឆា

តូចមួយឈប់ជ្រក នៅក្នុងគង្គា ពុំរាប់ហៅជា

ប្រសើរឡើយហោង ។

មួយសោតអ្នកណា គេមកប្រាប់ថា ដ្បិតបាធ្វើឆ្គង

បាគិតជញ្ជឹង រំពឹងដើមទង កុំបាផ្ដោះផ្ដង

ផ្អៀងផ្អងពុំស្ដាប់ ។

ទូកហួសកំពង់ រាចែវបង្អង់ ថយមកចូលចាប់

ពាក្យលឿនហួសខ្នាតហៅឥតគំនាប់ ថយមករកគាប់

ពុំបានឡើយណា ។

អង្គុយហួសស័ក្ដិ ស្រដីហួសថ្នាក់ បង់បោយហួសស្មា

ពុំមើលប្រមាណ នឹងប្រាណអាត្មា ហាហួសចង្កា

ថាហួសសេចក្ដី ។

រីឯកង្កែប មុខដូចគេពេប ហាឡើងស្រដី

អួតឯងកំឡាំង ដល់នឹងដំរី ទោះទាំងរាជសីហ៍

ក៏អញមិនខ្លាច ។

មួយសោតចចក ដកក្រចកអក១ អួតអាងអំណាច

នឹងជ្រែកប្រឹឋពី ទៅខាំនាគរាជ ដណ្ដើមយករាជ្យ

ភូមិភពនាគា ។

រីសត្វអណ្ដើក វារឡើងវើក ៗ មកអួតអាត្មា

ថាអញនឹងលោត រំលងបព្វតា ហេតុក្ដីមោហា

ពុំដឹងខុសគាប់ ។

រីឯគីង្គក់ លោតឡើងពីភក់ មើលទៅគួរស្អប់

អួតខ្លួនថាល្អ ដូចមាសទឹកដប់ ពង្សអញចំប្រប់២

ដូចរាជសីហា ។

ហាឡើងមិនធ្យាន ស្ដីមិនប្រមាណ នឹងអង្គអាត្មា

សូវឱនកុំងើប សូវស្ងៀមកុំថា សូវគេចកុំការ

សូវកាប់កុំធ្វេស ។

ឱកូនពន្លក ច្បាប់នេះបាយក ស្ងួនកុំប្រហែស

ច្បាប់នេះប្រសើរ ហៅមហាពិសេស កូនអើយកុំធ្វេស

នឹងច្បាប់នេះនេះណា ។

មួយសោយឯល្បែង សប្បាយចង់លេង នឹងមានភរយា

នឹងកើតទុក្ខក្រោយ នឹងបង់ទ្រព្យា នឹងកើតនិន្ទា

បង់មារយាទគាប់ ។

សប្បាយធ្វើស្រែ ចម្ការជួញប្រែ នោះមានគេរាប់

សប្បាយមានឆី សប្បាយមានទ្រព្យ សប្បាយនោះគាប់

សប្បាយយឺនយូរ ។

មួយសោតឯស្រី ចេះលើកយសប្ដី ចេះគិតចេះគូរ

ចេះរៀបចេះចំ ឲ្យសមនឹងគួរ អ្នកផងនឹងសួរ

រកឈ្មោះពុំខាន ។

នាងនោះឈ្មោះអ្វី មុខមាត់ប្រឹមប្រីយ៍ សមជាអ្នកមាន

ម៉្លោះហើយនឹងកើត ទ្រព្យធនមិនខាន ព្រោះពាក្យសន្ដាន

ព្រៀងលានគេទាយ ។

រីឯពាក្យមនុស្ស ពុំដែលនឹងខុស ហួសពីទំនាយ

ពុំដែលនឹងល្អៀង មិនជិតមិនឆ្ងាយ អ្នកផងទាំងឡាយ

គួរគិតកុំឆ្ងល់ ។

ពាក្យព្រេងលោកថា លោកមានឧបមា ឲ្យគិតឲ្យយល់

ពាក្យលោកទំនឹម មិនមានឲ្យសល់ កូនអើយកុំឆ្ងល់

នឹងពាក្យនេះណា ។

កុំអួតកុំអាង ដើរកុំមើលរាង មើលអង្គអាត្មា

កុំដើរផ្ទះគេ ហួសពេលវេលា កុំទៅធានា

ទ្រព្យគេទាំងឡាយ ។

កុំដេកផ្កាប់មុខ កុំដើរពានថ្លុក ថាឯងសប្បាយ

មានទោសនឹងគេ កុំឲ្យនិយាយ ដើមគេទាំងឡាយ

នឹងកើតទោសធំ ។

ខ្លួនទាបកុំតោង ដៃខ្លីកុំឈោង ប្រវាឱបភ្នំ

ចាស់កោងកាន់ច្រត់ អួតអាងប្រគំ ក្រងួអួតផ្លុំ

ប៉ីពកយកខ្យល់ ។

ខ្វាក់ឆ្លុះកញ្ចក់ ដកកក្រងក់ ហាក់ឯងមើលយល់

ខ្វិនអួតនឹងផ្លោះ រំលងលើគល់ ទំពែករកកល់

ចង់បានប្រេងលាប ។

ក្រងែងចង់រាំ ក្រោកឡើងទន្ទាំ កែងកោងអាបឡាប

ថ្លង់ចង់ស្ដាប់ច្រៀង ផ្អងផ្អៀងទន្ទាប ចែតូចខ្លួនទាប

ចង់ឈោងចាប់ផ្កាយ ។

កូនអើយចូរស្ដាប់ ពាក្យនេះមហាគាប់ គ្រប់ទ្វាទាំងឡាយ

បាគិតជញ្ជឹង រំពឹងឲ្យឆ្ងាយ កុំធ្វើរាយមាយ

នឹងច្បាប់នេះណា ។

មួយសោតគេប្រាប់ ថាបាពុំគាប់ ទោសដល់អាត្មា

កុំបាភ្លឹកភ្លាំង ស្លន់ ស្លាំងកាយា ប្រុងប្រាណឥរិយា

ស្មារតីឲ្យនឹង ។

រិះរកគំនិត ផ្ជុំយោបល់គិត ទង់ទាញសន្ធឹង

ប្រាជ្ញាមួយគិត ថាឡើងឲ្យដឹង ដម្រិះមួយវឹង

ធ្វើហាក់មិនភ្លឹក ។

កូនអើយលោកថា ពាក្យលោកឧបមា ដូចគុជសីហ៍សឹក

កាំភ្លើងជ័យធំ ពុំដែលនឹងភ្លឹក ចិញ្ជួចគគឹក

គគុកបោលចូល ។

ធម្មតាអ្នកជា អ្នកមានប្រាជ្ញា សន្ដានត្រកូល

ឲ្យគិតឲ្យដឹង រំពឹងឲ្យមូល ប្រាជ្ញាមួយចូល

ចងចាំទុកនៅ ។

កុំអួតកុំអាង កុំភូតបំព្រាង កុំឲ្យចែចូវ

កុំកាច់កុំកិន រអីររអូវ កុំនាំពាក្យទៅ

ប្រាប់ឲ្យកើតទោស ។

កុំវេះកុំវៀន កុំបៀតកុំបៀន កុំស្ដីតោសម៉ោស

គ្នាបានជាខុស ឲ្យមានសន្ដោស កុំហាឲ្យហួស

ជ្រួសពាក្យទៅមុន។

ចូលសឹកកុំញោច ជំពាក់កុំបោច ខ្ជិលកុំចងពន្ធ

នឹងគ្រូអាត្មា កុំឲ្យលោភលន់ សេចក្ដីទម្ងន់

សន្សឹមកុំបោល ។

កុំអួតកំឡាំង កុំអាងខ្លួនខ្លាំង រត់នឹងស្រមោល

កុំអាងខ្លួនធំ កុំងាយពាក្យពោល ពាក្យព្រេងកុំចោល

កុំថ្កោលទោស សង្ឃ ។

កុំចោលផ្លូវវៀច កុំអាងអំណាច ដើរកាត់ដម្រង់

ក្រែងបង់ឥរិយា សក្តាពុំគង់ លោកហៅថាល្ងង់

អ័ប្បឥតប្រាថ្នា ។

កូនអើយចូរស្ដាប់ ពាក្យនេះមហាគាប់ មានមិត្រស្នេហា

ឲ្យមើលមារយាទ មើលសព្វឥរិយា ឲ្យដឹងជាក់ជា

កាចឬវៀចត្រង់ ។

ឲ្យសមឲ្យសួន ឲ្យល្មមនឹងខ្លួន ឲ្យជួននឹងអង្គ

សឹមយកជាមិត្រ ស្និទ្ធស្នេហ៍ដ៏លង់ ទៅមកដម្រង់

ចេញចូលឆីចុក ។

មិត្រមួយសោតណាទៅមកកាន់គ្នា ចង់ឲ្យកើតសុខ

មិត្រមួយឲ្យទោស ចង់ឲ្យកើតទុក្ខ មិត្រមួយឲ្យឆុក

ឲ្យបាត់បង់ទ្រព្យ ។

ឱកូនពិសី កូនប្រុសកូនស្រី កូនអើយបាស្ដាប់

ទំនឹមទំនង គន្លងផ្លូវច្បាប់ ទុកជាសណ្ដាប់

នៃនរជនជាតិ ។

មួយសោតលោកថា ឫកក្នុងអាត្មា មាន ៣ ពុំឃ្លាត

មួយឆីមួយដេក មួយដើរជាខ្នាត ឆីឥតមារយាទ

ពុំត្រូវសណ្ដាប់ ។

ដើរឥតបើគិត ដើរឥតគំនិត ហៅខុសនឹងច្បាប់

ដេកដល់ថ្ងៃរះ ហៅឥតគំនាប់ ចង្រៃអភ័ព្វ

នឹងជាប់អាត្មា ។

នឹងស្វែងរកទ្រព្យ ចង្រៃអភ័ព្វ មិនឲ្យជំនា

ឲ្យកើតតែទោស នឹងបង់ទ្រព្យា នឹងរកភរិយា

ហាក់ដូចគេណាយ ។

ព្រោះក្ដីអភ័ព្វ ចង្រៃអព -មង្គលទាំងឡាយ

ចូលក្នុងអាត្មា មិនមានទៅឆ្ងាយ ជ្រួតជ្រាបក្នុងកាយ

ក្នុងអង្គអាត្មា ។

ទោះប្រុសទោះស្រី បើមានឫក ៣ ដូចច្បាប់លោកថា

ឫកដើរឫកដេក ឫកឆីអាហារ ជាអ្នករក្សា

ឥរិយាមារយាទ ។

ខ្លាចមេខ្លាចបា ទោះបីធ្វើការ មិនមានឲ្យឃ្លាត

ទោះបីនឹងលើក នឹងលេងមានខ្នាត ជាអ្នកសង្វាត

ខ្មីឃ្មាតធ្វើការ

អ្នកផងទាំងឡាយ ទោះជិតទោះឆ្ងាយ គេយកឥរិយា

គេយកចំណេះ ជាអ្នកសៀមសា គេចង់បានបា

ចងពន្ធជាញាតិ ។

មានខ្សត់ពុំគិត យកតែគំនិត ឥរិយាមារយាទ

យកតែរបៀប រៀបចំជាខ្នាត ឧស្សាហ៍សង្វាត

រក្សាទ្រព្យា ។

រីម្ដាយអាពុក នឹងបានលើកមុខ ដោយកូនពុំងា

ទាំងអស់បងប្អូន ជីដូនជីតា ម្ដាយមីងនូវមា

សឹងស្រួលចូលចិត្ត ។

ដ្បិតកូនសុភាព ជាអ្នករាបទាប ត្រូវនឹងគំនិត

គ្រប់អស់បងប្អូន ទោះឆ្ងាយទោះជិត សរសើរគំនិត

បានេះឯងណា ។

កូនអើយចូរស្ដាប់ ចូរចាំឲ្យខ្ជាប់ ទុកនៅអាត្មា

ទំនឹមទំនង គន្លងឧបមា ព្រះពុទ្ធទេសនា

ទូន្មានសត្វហោង ។

ពាក្យមួយចំនួនផ្តើមដោយ រាជ

បានចុះផ្សាយក្នុង អក្សរសាស្រ្តខ្មែរ ដោយ 4cambodia លើ ខែកុម្ភៈ 14, 2009

រាជកញ្ញា ឬ រាជកន្យា, រាជកម្ម, រាជកកុធភណ្ឌ ,រាជកវី , រាជការ ឬ -ការ្យ, រាជកិច្ច ឬ -ក្រឹត្យ, រាជកិច្ចានុកិច្ច ,រាជក្រីឌា ,រាជកីយ៍ ឬ -កី, រាជកីឡា, រាជកុមារ, រាជកុមារិកា ឬ កុមារី, រាជកុលដ្ឋាន, រាជកុសល, រាជកោដ្ឋាគារ, រាជកោដ្ឋាគារិក, រាជកៅទណ្ឌ, រាជកំណត់, រាជគំនាប់, រាជគំនាល់, រាជគ្រឹហា, រាជគ្រឹះ, រាជគ្រូ, រាជាគណៈ ,រាជឃ្លាំង, រាជង្គរក្ខ ឬ -រក្ស, រាជជននី, រាជឆ្ពឹស ,រាជេន្ទ្រ ,រាជញ្ញត្រកូល, រាជដំណាក់, រាជដំណើរ, រាជតន័យ, រាជតនយា,រាជតាទ្រិ , រាជតាន្វិត ,រាជតេជះ, រាជតេជានុភាព, រាជតម្រាស់, រាជត្រកូល, រាជតម្រិះ, រាជទណ្ឌ, រាជទាន, រាជទារក,រាជទារិកា, រាជទារក, រាជទិន្ន, រាជទិន្ននាម, រាជទូត, រាជទូតក្រិយា, រាជទេពី ឬ -ទេវី, រាជទេយ្យ, រាជទ្រព្យ, រាជទ្រោហិន, រាជទ្វារបាល, រាជធន, រាជធម៌, រាជធានី, រាជធីតា, រាជធីតុបតី, រាជធុរៈ , រាជនត្តា,រាជន័យ, រាជនារី, រាជនាវា, រាជនិពន្ធ, រាជនិមន្តន៍, រាជនិវេសន៍, រាជនីតិ, រាជបញ្ញាញាណ ឬ រាជប្បញ្ញាញាណ, រាជបញ្ញា, រាជបញ្ជា, រាជបណ្ឌិត, រាជប្បញ្ញត្តិ, រាជបណ្ឌិត្យសភា,រាជបណ្ឌិត្យស្ថាន,រាជបណ្ណសាលា,រាជបណ្ណាការ, រាជបណ្ណារក្ស, រាជបណ្ណាល័យ, រាជបណ្តាសា, រាជបត្នី, រាជបថ ឬ -មាគ៌ា, រាជបន្ទូល , រាជបន្ទូលលេខា, រាជបព្វជិត, រាជបរិច្ចាគ, រាជបិរពារ ឬ-បរិវារ, រាជបរិវត្តន៍, រាជបរិសទ្យ ឬ -ស័ទ, រាជបល្ល័ង្គ, រាជបិតា, រាជបុត្រ ឬ -បុត្រា, រាជបុត្រី, រាជបុរស, រាជបុរី,រាជបុរាណ, រាជបុរោហិត, រាជបំណង, រាជបំណន់, រាជបម្រើ,រាជប្រកាស , រាជប្បវេណី ឬ -ប្រពៃណី, រាជប្រវត្តិ ឬ ពង្សាវតារ, រាជពន្ធុ, រាជពល, រាជពលានុភាព, រាជពាហនៈ, រាជពិធី, រាជព្រឹតិ្ត, រាជព្រឹក្ស ,រាជភក្តី, រាជភគនី, រាជភណ្ឌ, រាជភ័យ, រាជភាគិនេយ្យ, រាជភាគិនេយ្យា, រាជភាតា, រាជភូត, រាជភោគ្គ, រាជភោជន, រាជភ្រឹត, រាជមន្ត្រ ឬ -មន្ត, រាជមន្ត្រី, រាជមន្ទីរ,រាជមហាមាត្យ ,រាជមហេសី,រាជមាតា ,រាជមាលកៈ ឬ -មាល័ក ,រាជមុទ្ទិការ ,រាជមុទ្ទា ,រាជលពា្ឆករ ,រាជមេត្រី ,រាជយាន ,រាជយុទ្ធ ,រាជយោសិត ,រាជរង្គ ,រាជរដ្ឋាភិបាល ,រាជរថ ,រាជឫទ្ធិ ,រាជឫសី ,រាជលក្ខណៈ ,រាជលិខិត ,រាជលេខា ,រាជលេខាធិការ ,រាជវង្ស ,រាជវង្សានុវង្ស ,រាជវាំង ,រាជវ័តិ ,រាជវេស័្មន ,រាជសទ្ធា ,រាជសត្រ ,រាជសព្ទ ឬ -ស័ព្ទ ,រាជសម្បត្តិ ,រាជសម្ពន្ធមិត្ត ,រាជសភា ,រាជសវនីយ៍ ,រាជសវនីយ៍លេខា ,រាជសាសន៍ ,រាជរាស្ត្រ ,រាជសីហ៍ ,រាជសុណិសា ,រាជសេនា ,រាជសេនាមាត្យ ,រាជសេវកៈ ,រាជសេវកាមាត្រ ,រាជសម្នាក់ ,រាជស្រឹង្គារ ,រាជហត្ថលេខា ,រាជហឫទ័យ ,រាជអាមាត្យ ,រាជាមាត្យ ,រាជអាជ្ញា ,រាជអាណាចក្រ ,រាជាណាចក្រកម្ពុជា ,រាជឧិង្ការ ,រាជឧិង្ការនូវព្រះសីហនាថ ,រាជឧិង្ការលេខា ,រាជអំណោយ ,រាជាធិការី ,រាជាធិការិនី ,រាជាធិការិកា ,រាជាធិបតី ,រាជាធិរាជ ,រាជាធិបតេយ្យ ,រាជានុញ្ញាត ,រាជានុភាព ,រាជាភិសេក ,រាជាយតនៈ ,រាជាយតនចេតិយ, រាជាយតនព្រឹក្ស,រាជាយុត្តកៈ ,រាជាយុត្តកសភា ,រាជ្យាង្គ ,រាជាវលី ,រាជាសនៈ ,រាជូបករណ៍ ឬ រាជោបករណ៍ ,រាជូបដ្ឋាក ,រាជូបត្ថម្ភ ,រាជូបភោគ ,រាជេន្ទ្រ ,រាជោវាទ …។

ឲ្យណោតខ្ញុំឲ្យច្រើន

កាល ពីជំនាន់ដើម នៅប្រទេសអារ៉ាប់ ប្រជាជនអារ៉ាប់ បានកាន់ទំនៀមទំលាប់ម្យ៉ាងគួរឲ្យភ័យរន្ធត់។ ទំនៀមទំលាប់នោះបានតម្រូវឲ្យភរិយាទាំងឡាយ ដុតខ្លួនទាំងរស់ឲ្យស្លាប់តាមប្តី កាលបើប្តីខ្លួនស្លាប់។ ធ្វើដូចនេះ ដើម្បីឲ្យបានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ និងឲ្យបានកើតជាស្រីសួគ៌។ ពិធីដុតខ្លួននេះត្រូវបានធ្វើយ៉ាងឱឡារិកនៅចំពោះមុខសាធារណជន។ ស្រីម៉េម៉ាយត្រូវលោតទៅលើសពប្តីខ្លួនដែលកំពុងតែឆេះក្នុងភ្លើង សន្ធោសន្ធៅ។ កុលសម្ព័ន្ធណាមួយឬភូមិណាមួយ ដែលមានស្រីម៉េម៉ាយដុតខ្លួនច្រើនជាងគេ គេចាត់ទុកថាកុលសម្ព័ន្ធឬស្រុកភូមិនោះ មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីល្បាញគួរឲ្យគោរពជាងគេបំផុត។

ពោលមក ដល់ត្រឹមនេះភ្លាម សាស្ត្រាចារ្យម្នាក់ដែលជាមេប្រយោគសួរផ្ទាល់មាត់នៅក្នុងសម័យ ប្រឡងបាក់អង បានឃាត់នាងក្រមុំម្នាក់ជាបេក្ខជន មិនឲ្យនិយាយតទៅទៀត ដោយពោលញញឹមថា៖

-ប៉ុណ្ណឹងបានហើយ។ នាងចាំរឿងហ្នឹងគ្រាន់បើ។ អ្នកណាជាអ្នកនិពន្ធរឿងហ្នឹង?។

-គឺលោកវ៉ុលទែរ អ្នកនិពន្ធជាតិបារាំង នៅសតវត្សរ៍ទីដប់ប្រាំបី។

- នៅពេលដែលដឹងថានាងម៉េម៉ាយម្នាក់ មានបំណងនឹងដុតសម្លាប់ខ្លួនទៅតាមប្តី តើសាឌីក ដែលជាតួអង្គក្នុងរឿង មានអារម្មណ៍យ៉ាងណាខ្លះ?។

បន្ទាប់ពីនៅស្ងៀមមួយសន្ទុះមក ទំនងជានឹកគិតប្រមូលគំនិតសំខាន់ៗ នាងក្រមុំក៏ញញឹមពព្រាយ រួចឆ្លើយថា៖

- សាឌីក ស្លុតចិត្តយ៉ាងខ្លាំងចំពោះអំពើដ៏រន្ធត់នេះ។ គាត់ចង់ឲ្យមេកុលសម្ព័ន្ធលុបចោលរបៀបចង្រៃនោះចេញ ក៏ប៉ុន្តែបម្រើរបស់គាត់ម្នាក់ប្រាប់ថា គ្មាននរណាហ៊ានប៉ះពាល់ទេ ព្រោះជាប្រពៃណីដែលមានអាយុជាងមួយពាន់ឆ្នាំមកហើយ ហើយឥលូវក្លាយជាច្បាប់ ប្រចាំជីវិតរបស់ស្រីគ្រប់រូបទៅហើយ។

- សាឌីកសុំឲ្យមេកុលសម្ព័ន្ធធ្វើច្បាប់មួយ។ ច្បាប់នោះចែងថាម៉េច?។

- មុននឹងអនុញ្ញាតឲ្យស្រីម៉េម៉ាយណាម្នាក់ដុតខ្លួនបាន លុះត្រាតែស្រីនោះបានជួបនិយាយសាសង ដោយស្ងាត់តែពីរនាក់ ជាមួយនឹងប្រុសកម្លោះណាម្នាក់ ឲ្យបានមួយម៉ោងពេញលេញរួចហើយសិន។

- ហេតុអ្វីបានជាសាឌីកសុំឲ្យបង្កើតច្បាប់ហ្នឹង?

- ដើម្បីកុំឲ្យស្រីម៉េម៉ាយដុតខ្លួន។

- តាំងពីកើតច្បាប់ហ្នឹងមក តើស្រីម៉េម៉ាយសុខចិត្តដុតខ្លួនដូចមុនទេ?

- ចាស អត់ទេ។

- ម៉េចបានជាស្រីម៉េម៉ាយបានជួបប្រុសកម្លោះនៅកន្លែងស្ងាត់តែពីរ នាក់ហើយ ស្រាប់តែឈប់ដុតខ្លួនតាមទំនៀមទំលាប់អញ្ចឹងទៅវិញ។

ដោយឃើញ នាងក្រមុំ ទឹកមុខឡើងក្រហម ឱនមុខមើលទៅក្រោម ទំនងជាអៀនមិនហ៊ានឆ្លើយ លោកសាស្ត្រាចារ្យកម្លោះសុទ្ធសាធ ដូចសំពត់ក្រៅផ្នត់ ក៏បង្ហើរល្បោយទៅទៀតថា៖

- បើសិនជានាងជាតួអង្គស្រីម៉េម៉ាយ ហើយបានសម្រេចចិត្តលោតចូលភ្លើង ឲ្យស្លាប់តាមប្តីរួចហើយ ក៏ប៉ុន្តែគេអនុញ្ញាតឲ្យប្រុសកម្លោះម្នាក់ មកជួបនិយាយលួងលោមនាងនៅកន្លែងស្ងាត់តែពីរនាក់ តើនាងសុខចិត្តស្លាប់ឬនាងចង់រស់វិញ?។

នាងក្រមុំនៅតែឱនមុខទៅក្រោមដដែល។ នាងឆ្លើយយ៉ាងរហ័ស ទំនងដូចជាគោស្ទាវផ្អើលថា៖

- ខ្ញុំលោតចូលភ្លើងឲ្យស្លាប់!

- ចុះបើប្រុសកម្លោះនោះ ជារូបខ្ញុំវិញ តើនាងចង់រស់ទេ?

ដោយឃើញ នាងក្រមុំមុខឡើងក្រហម រឹតតែស្រស់ឡើងមួយកម្រិតទៀត ហើយឱនមុខនៅស្ងៀម មិននិយាយស្តីអ្វីទាល់តែសោះ លោកមេប្រយោគអារាត់អារាយ ក៏និយាយសម្លុតដោយសម្តីតិចតិចថា៖

- បើមិនឆ្លើយ ខ្ញុំឲ្យសេរ៉ូ!

នាង ក្រមុំងើបមុខឡើង សម្លឹងលោកមេប្រយោគដោយអឹមអៀន ដួងនេត្រាមានពន្លឺចម្លែកអស្ចារ្យ វង់ភក្រ្តក្រហមរងាលដូចរងើកភ្លើង រួចក៏ទម្លាក់មុខទៅក្រោមវិញ ហើយពោលដោយញ័រៗកំបុតៗថា៖

- ចាស ចង់រស់….ក៏ប៉ុន្តែ…សូមលោកគ្រូ….ឲ្យណោតខ្ញុំឲ្យច្រើន!

Pages

Download Free